Nefropatia cukrzycowa

Nefropatia cukrzycowa jest to stosunkowo często występujące powikłanie, zarówno w przypadku cukrzycy insulinozależnej (liczbę przypadków szacuje się na 9 – 40 % ogółu chorych), jak i cukrzycy typu 2 (w około 3 do nawet 50 % populacji pacjentów). Nefropatia cukrzycowa stanowi strukturalne oraz czynnościowe uszkodzenie nerek. Rozwija się ono w wyniku podwyższonego stężenia glukozy we krwi, które przeszło już w stan przewlekły.

Nefropatia cukrzycowa typ 2.

Nefropatię cukrzycową w cukrzycy typu 2 cechuje ostrzejszy przebieg (już w momencie stawiania diagnozy nerki są uszkodzone). Nawet u osób z dopiero rozpoznaną cukrzycą tego typu (a trzeba dodać, że może się ona ujawnić dopiero około 40 roku życia) mogą wystąpić patologie wymagające rozpoczęcia dializowania. Jednakże objawy (zarówno kliniczne jak i morfologiczne) nefropatii w obu typach cukrzyc są podobne. Najczęściej mamy do czynienia z nadciśnieniem w kłębuszkach nerkowych, hiperfiltracją oraz białkomoczem (aby wykryć te symptomy konieczne jest wykonanie badania).

Rozwój choroby.

Zazwyczaj  nefropatia przebiega w sposób schematyczny – co oznacza, że możemy wyróżnić konkretne fazy rozwoju choroby. W początkowym okresie mamy do czynienia z powiększeniem rozmiarów nerek, zwiększonym przepływem krwi przez nie oraz zwiększoną filtracją kłębuszkową. Następnie, w przeciągu kilku lat trwania choroby dochodzi do pogrubienia błony naczyń włosowatych. W trzeciej fazie nefropatii można zaobserwować nadciśnienie oraz wydalanie wraz z moczem niewielkich ilości białka (ten okres nosi nazwę nefropatii utajonej). Następnie, w czwartym etapie rozwoju choroby pojawia się stały białkomocz, zmniejsza się przepływ krwi przez nerki oraz filtracja kłębuszkowa. W ostatniej fazie nefropatii dochodzi do niewydolności nerek (zazwyczaj następuje po 15 – 30 latach trwania cukrzycy). Nefropatia pojawić się może zwłaszcza wtedy, gdy cukrzyca jest leczona nieprawidłowo (lub wcale), rozwija się już od dłuższego czasu, a pacjent stosuje niewłaściwą dietę, pali papierosy. Czynnikami wzmagającymi ryzyko są również podeszły wiek, nadciśnienie, płeć męska a także uwarunkowania genetyczne. Nefropatię cukrzycową można leczyć – jednak terapia ma na celu głównie spowolnienie rozwoju choroby oraz pojawienia się terminalnej niewydolności nerek. W ostatecznej fazie choroby pozostają dializy, które, choć uciążliwe, pomagają ratować życie i utrzymywać jego względną jakość.