Leczenie cukrzycy ciążowej

Cukrzyca w ciąży stanowi duże zagrożenie, nie tylko dla matki, ale i dla dziecka. Może prowadzić na przykład do przedwczesnego porodu, stanu przedrzucawkowego u kobiety, ale też do zaburzeń rozwojowych (jak wady serca, niedorozwój nerek, rozszczep kręgosłupa,wady układu pokarmowego ) czy śmierci wewnątrzmacicznej płodu. Cukrzyca u matki ma też tendencje do wpływania na masę urodzeniową płodu – rozwija się on nadmiernie, gdyż insulina działa na płód jak hormon wzrostu. Duża hiperglikemia u ciężarnej często powoduje kwasicę u płodu. Dlatego też niezwykle istotne jest szybkie postawienie diagnozy oraz natychmiastowe po niej podjęcie leczenia. Na ogół cukrzycę rozpoznaje się między 24 – 28 tygodniem ciąży, na podstawie badań krwi i moczu. Oprócz tego przyszłą mamę powinny zaniepokoić: duże pragnienie, wielomocz, napady głodu, spadek masy ciała, ale też zbyt nagły przyrost wagi i nieproporcjonalnie duży wzrost płodu.
Głównym sposobem leczenia cukrzycy w ciąży jest wprowadzenie odpowiedniej diety. A dieta ta obfituje w produkty zawierające złożone węglowodany, owoce i warzywa z niską zawartością cukru, białko oraz tłuszcze (wszystkie w odpowiednich proporcjach) podzielone na 6 niewielkich posiłków. Dopiero jeśli po tygodniu stosowania nowego sposobu odżywiania nie widać poprawy (czyli normoglikemii) można zdecydować się na podawanie insuliny. Niewskazane jest jednak stosowanie leków doustnych – używa się raczej insulin ludzkich bądź ich odpowiedników o krótkim działaniu wstrzykiwanych podskórnie. Kontrola poziomu cukru we krwi musi być przeprowadzana regularnie, kilka razy na dobę. Insulinoterapię można przerwać dopiero po porodzie (lub po okresie karmienia), chyba, że u matki stwierdzona zostanie cukrzyca innego typu.