Życie z cukrzycą

Cukrzyca stanowi chorobę cywilizacyjną – jej zasięg jest globalny. Im bardziej rozwinięte społeczeństwo, tym większa ilość obywateli boryka się z hiperglikemią. Możemy wyróżnić kilka odmian cukrzycy, w zależności od ich etiologii oraz tego, w jakim wieku się pojawiają.

Dwa rodzaje cukrzycy.

W Polsce na cukrzycę cierpi około 2, 5 miliona obywateli, w większości jest to cukrzyca typu drugiego (występująca zwłaszcza po 40 roku życia, gdzie czynnikiem ryzyka są nadwaga i otyłość, a także nadciśnienie, oraz wysokie stężenie cholesterolu we krwi). Zachorować można jednak w każdym wieku. Cukrzyca jest chorobą przewlekłą i wymaga od pacjentów wprowadzenia zmian w stylu życia. Terapia oznacza przede wszystkim wprowadzenie optymalnej diety. Oczywiście w przypadku cukrzycy typu 1 konieczne jest również podawanie insuliny, a w cukrzycy typu 2 nierzadko środki farmakologiczne, jednakże same leki nie są wystarczającym sposobem na załagodzenie dolegliwości.

Dieta i samokontrola.

Dieta powinna uwzględniać potrzeby indywidualne pacjenta (zależne zarówno od wieku jak i ogólnego stanu zdrowia). Zalecane jest wysokie spożycie warzyw, niektórych owoców, białka, oraz złożonych węglowodanów i błonnika. Przy cukrzycy typu 2 dodatkowo mogą występować wskazania do redukcji masy ciała. Dodatkowo życie z cukrzycą wymaga regularnych pomiarów poziomu glukozy we krwi, przeprowadzanych kilka razy dziennie (na czczo, przed posiłkami oraz przed snem). W procesie samokontroli istotny jest również pomiar ciśnienia tętniczego, oraz regularne wizyty u lekarza prowadzącego, a także okulisty (z uwagi na zagrożenie chorobami narządów wzroku, takich jak jaskra czy retinopatia cukrzycowa. Następstwa nieleczonej cukrzycy mogą być naprawdę groźne dla zdrowia i życia, ze śpiączką, zawałem serca czy udarem mózgu włącznie. Niestety – niemal 1/4 osób dotkniętych tą chorobą nawet o tym nie wie.