Czym jest insulina

Insulina jest to hormon, który u osób zdrowych jest produkowany przez trzustkę (a dokładniej przez komórki beta wysepek Langerhansa w tymże organie). Insulina pełni ważne zadanie w procesie metabolizmu glukozy, przyspiesza bowiem tempo przenikania tego składnika z krwi do niektórych komórek (zwłaszcza szkieletowych), oraz jej przemiany w energię. W wyniku działania insuliny dochodzi o obniżenia stężenia glukozy we krwi, zwiększenia zapasu glikogenu w mięśniach oraz wątrobie.

Niedobór insuliny – zagrożenia.

Niedobór insuliny prowadzi do niekorzystnych zmian w metabolizmie węglowodanów. Dlatego też w cukrzycy typu I (insulinozależnej) konieczne jest podawanie tego hormonu w sposób syntetyczny (gdyż trzustka osoby chorej nie produkuje tego hormonu). Insulinę można stosować w formię różnych preparatów – to jaka będzie dawka oraz częstotliwość podawania zależy od ustaleń lekarza diabetologa. Jeśli chodzi o lek w formie zastrzyków, to insulina do jego produkcji jest pochodzenia zwierzęcego (często wieprzowego), lub syntetyczna, uzyskiwana poprzez modyfikacje genetyczne. Skuteczność obu preparatów utrzymuje się na tym samym poziomie. Preparaty z insuliną mogą się od siebie różnić okresem potrzebnym, by lek zaczął działać od momentu podania; oraz czasem działania. Insulina krótkodziałająca szybko pojawia się we krwi i ma krótki czas działania (bierze się ją na pół godziny przed posiłkiem, a jej działanie utrzymuje się do 8 godzin, choć najsilniej działa od 1 – 3 godzin po iniekcji), natomiast długodziałająca powinna być podawana na około godzinę przed posiłkiem, by osiągnąć maksymalne stężenie między 4 – 12 godziną po iniekcji (utrzymuje się ona w organizmie nawet do 24 godzin).

Podawanie insuliny.

Przy podawaniu insuliny należy pamiętać, by zachować określone procedury. Za każdym razem przed aplikacją leku należy zmierzyć poziom cukru we krwi, uwzlędniając przy tym ilość węglowodanów, jakie planujemy spożyć. Igłę (strzykawki jednorazowej lub pena) wbija się w skórę (ale nie w mięsień – to mogłoby zaburzyć czas wchłaniania). Najlepiej zrobić zastrzyk w udo, ramię lub brzuch, pamiętając, by naciskać tłok strzykawki powoli.