Zespół stopy cukrzycowej

Jednym z powikłań, jakie można wyszczególnić w przebiegu cukrzycy jest zespół stopy cukrzycowej. Schorzenie to wiąże się ze zmianami następującymi w naczyniach krwionośnych oraz uszkodzeniami włókien nerwowych (neuropatią). Zespół stopy cukrzycowej może występować zarówno w cukrzycy typu 1 jak i typu 2.

Zagrożenia dla stopy.

W zespole stopy cukrzycowej dochodzi do stopniowej utraty odczuwania temperatury i bólu w obrębie stóp. Istnieje również wzmożone ryzyko występowania owrzodzeń (w wyniku oddziaływania na skórę zbyt gorącą temperaturą, otarć). Stopy w tej dolegliwości są gorzej ukrwione ( w wyniku zamknięcia lub zwężenia naczyń), ich gojenie jest upośledzone, a chorym dokuczają kurcze oraz bóle łydek. Powstawaniu zaburzeń sprzyjają dodatkowo niewłaściwa dieta (obfitująca w tłuszcze zwierzęce), wysokie ciśnienie, poziom cholesterolu oraz palenie papierosów. U diabetyków zakażenia mają tendencje do szybszego rozprzestrzeniania się, również na kości, dlatego owrzodzenia mogą być brzemienne w skutkach (i prowadzić nawet do amputacji).

Codzienna dbałość o stopy.

Stąd w cukrzycy niezwykle istotne jest właściwe dbanie o stopy. Składa się na nie przestrzeganie podstawowych zasad higieny (codzienne mycie i osuszanie stóp, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzeni międzypalcowych), natłuszczanie skóry (specjalnymi maściami zawierającymi mocznik, witaminy, mikroelementy), odpowiednie obcinanie paznokci u stóp, używanie bezuciskowych skarpet, noszenie obuwia we właściwym rozmiarze oraz unikanie chodzenia boso (nawet w domu). Każde skaleczenie musi być zabezpieczone opatrunkiem, a jeśli rana nie zacznie się goić, konieczna jest konsultacja ze specjalistą. Chorzy na cukrzycę mają większą skłonność do infekcji – wśród objawów zakażenia można wymienić: ból, opuchliznę, zaczerwienienie, stan zapalny oraz wysięk ropy z rany. Wielu owrzodzeń (i innych powikłań) można uniknąć przy odpowiedniej pielęgnacji. Warunkiem jest jednak wczesne rozpoznanie.