Cukrzyca ciążowa

Cukrzycę ciążową diagnozuje się nawet u 3 % wszystkich ciężarnych, dominują przy tym kobiety powyżej 25 roku życia, pomiędzy 24 a 28 tygodniem ciąży. Tę postać choroby wykrywa się na ogół podczas rutynowych badań kontrolnych krwi i moczu. Oczywiście zanim te nastąpią, mogą pojawić się pewne niepokojące objawy (które jednak w ciąży trudniej zauważyć). Możemy bowiem mieć do czynienia z wielomoczem, wzmożonym pragnieniem, spadkiem masy ciała lub gwałtownym wzrostem, wysoką masą płodu (niewspółmierną do trwającego trymestru). Natychmiastowe po diagnozie rozpoczęcie terapii pozwala zminimalizować ryzyko powikłań. A te mogą być tragiczne w skutkach, zarówno dla matki, jak i dziecka. Na liście powikłań znajdują się m.in. przedwczesny poród, nadmierna masa urodzeniowa dziecka, zaburzenia rozwojowe noworodka (takie jak wady układu pokarmowego, serca, niedorozwój nerek, bezmózgowie, rozszczep kręgosłupa), a nawet śmierć wewnątrzmaciczna płodu. Jednocześnie warto zauważyć, że ciąża wpływa na przebieg cukrzycy, ale też cukrzyca pogarsza kondycję ciężarnej i jej samopoczucie. Konieczne jest wprowadzenie zdrowej, zbilansowanej diety, częsty pomiar glukozy we krwi. Stosując leki należy zachować ostrożność ze względu na rozwój płodu. Może się jednak zdarzyć, że konieczne będzie stosowanie insuliny. Wtedy należy dostosować dawkę w porozumieniu zarówno z diabetologiem jak i ginekologiem. Cukrzyca ciążowa może samoistnie zniknąć w okresie poporodowym. Nie dajmy się jednak zwieść. Takie „odroczenie” wcale nie oznacza eliminacji zagrożenia – udowodniono bowiem, że kobiety które przeszły ten postać choroby częściej zapadają na cukrzycę typu 2 w przyszłości. Stąd, zdrowe odżywianie i aktywność fizyczna, a także regularne badania profilaktyczne są jak najbardziej wskazane.